Tien jaar geleden, op 20 maart 2014, was heel Nederland in de ban van “minder, minder”. De dag ervoor waren er gemeenteraadsverkiezingen geweest en Geert Wilders had in een cafe in Den Haag zijn aanhang gevraagd: “Willen jullie meer of minder Marokkanen in de stad, en in Nederland?” Het publiek scandeerde “minder, minder” waarop Wilders reageerde met: “Dan gaan we dat regelen.”
Het was het gesprek van de dag, op 20 maart 2014 dus. Dit was ook duidelijk te zien op Twitter, zoals het toen nog heette. Op één stond #GR2014 en op plaats vier stond #Wilders. Alleen wat is dat voor een rare hashtag op nr.2: #zwerfie?
Die dag hield ik een uiterst simpele actie (en dus geniaal 😇): #zwerfie dag. Ik had mensen opgeroepen om op deze eerste dag van de Lente één stuk zwerfafval op te ruimen, hiervan een foto te maken en deze op twitter te delen met de hashtag #zwerfie.
Hierboven zie je het filmpje dat ik destijds maakte om mensen te enthousiasmeren mee te doen aan zwerfie dag. Dit filmpje werd binnen een paar dagen 10.000 keer bekeken. Dat vond ik al een hele prestatie, want zwerfafval was geen hot topic in die tijd. Filmpjes die Nederland Schoon maakte (met een jaarlijks budget van 2 miljoen) werden gemiddeld 20 keer bekeken.
“Maar wat heeft Trump hier nu mee te maken?”
Die 20e maart in 2014 heeft voor mij namelijk ook een zwart randje. Op die dag leerde ik mijn persoonlijke Trump kennen. Ik ga zijn naam niet noemen, ik noem hem daarom Dick Trump (en soms ook ‘Hij die persé genoemd wil worden’). Hij werd bijna mijn dood.
Misschien heb je wel een afgevraagd hoe het kan dat mensen Donald Trump geweldig vinden. Hoe kan het dat deze ‘Pussy-grabber’, iemand die vaker liegt dan de waarheid spreekt, iemand die media boycott, iemand die met geweld dreigt toch zo populair is?
Als iemand populair is (= zich populair heeft weten te maken) dan gaan mensen niet op zoek naar rode vlaggen, sterker nog, ze gaan die uit de weg. En als ze al minder leuke dingen horen over hun held dan doen ze de boodschapper af als ‘zeurpiet’, ‘jaloers’ of ‘aandachtszoeker’.
Dit blijkt heel natuurlijk gedrag, zowel voor linkse als rechtse mensen en alles wat daar tussen zit. Niet voor niets konden Matthijs van Nieuwkerk, Marco Borsato en Tom Egbers zo lang hun gang gaan.
Eerlijk is eerlijk, ik weet niet of Dick ook een Pussy grabber is, maar wel heb ik ervaren dat hij met geweld dreigt, vaker liegt dan de waarheid spreekt en media met boycotts dreigt.
Ik weet dit alles omdat hij na zwerfie-dag vrijwilliger werd bij KLEAN. KLEAN bestond destijds uit een grote groep enthousiaste vrijwillers die allemaal leuke en ludieke acties bedachten om ervoor te zorgen dat mensen gewoon gingen doen (=één stukje zwerfafval per dag op ruimen o.a.). Toen Dick Trump bij KLEAN kwam omschreef hij onze groep dan ook als een ‘warm bed’.
Maar al snel werd dat bed steeds kouder. Ik ga hier nu niet al zijn achterbakse gedrag opnoemen. Dat 26 pagina’s tellend rapport heb ik ooit naar de krant gestuurd die adverteert met ‘de krant die onderzoekt’ maar die wilden het niet onderzoeken. Want ook daar werd Dick Trump inmiddels als held gezien. En je eigen helden ga je niet onderzoeken. Ja, die van je tegenstander of van je vijand, die wil je maar wat graag afbranden. Maar als je eigen held hetzelfde gedrag vertoont, dan bedekken we dat maar wat graag met met de mantel der liefde.
Waarom ik dat rapport daar naar toe stuurde? Die krant hield een jaarlijkse wedstrijd, de Duurzame 100. En in 2019 deden ze iets nieuws: ze wilden mensen die van onderaf iets begonnen waren in het zonnetje zetten. Dick Trump was inmiddels bevriend met de organisator van deze wedstrijd en ook met de juryvoorzitter van dat jaar. Ondanks dat hij nooit iets van onderaf is begonnen werd hij toch de nummer 1 dat jaar.
Nu zou dat allemaal nog niet zo erg zijn, maar ik vond dat iemand die liegt, bedriegt, met geweld dreigt en bovendien media met boycotts dreigt geen boegbeeld van duurzaamheid mocht worden.
Maar ook bij deze krant werken heel gewone mensen. Hun elfde gebod luidt: “Gij zult niet uw helden onderzoeken.”
Nog steeds heb ik de hoop dat de we onze wereld een leukere en betere plaats kunnen maken voor onszelf en onze kinderen.
Echter…
zolang we alleen maar naar ‘de anderen’ willen wijzen en hun aan standaarden willen toetsen die niet voor ons zelf gelden, dan wordt die betere wereld wel heel erg onbereikbaar.
Hoopvolle groet,
Peter smith
Hier doet Dick Trump zelf zijn verhaal: https://klean.nl/van-irritatie-naar-geluk/ (geanonimiseerd)
Recente reacties