Plots stond ik naast Neil Armstrong op de maan.
Ik ontmoette Neil op 18 november 2010 in het World Forum waar hij die dag Keynote-speaker was. Ik had de opdracht een foto-reportage van zijn verblijf in Nederland te maken. Inderdaad, ik was toen fotograaf van beroep.
Neil begon te vertellen over wat het met hem deed toen hij vanaf de maan naar onze Aarde keek. Nu moet je weten dat ik een nogal sterk inbeeldingsvermogen heb. Ineens stond ik naast hem, daar op de maan. Ik zag ons “kleine” blauwe bolletje in dat hele grote Zwarte Niets zweven.
Die imaginaire maanreis van mij heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Deze en een andere ervaring maakten dat ik iets anders wilde gaan doen dan fotograferen. Ik wil vertellen over wat ik zie: we gebruiken ons enige echte thuis als vuilnisbak. Schijnbaar weet ik snaren bij mensen te raken, twee en half jaar later stond ik echt op precies diezelfde plek als Neil. Niet op de maan, op het podium van het World Forum.
Ik had ooit spreekangst. Daarom koos ik natuurlijk een beroep waar je veel met spotlights werkt maar er nooit in hoeft te staan; fotograaf. Toch voelde ik steeds meer de drang om in de spotlights te gaan staan. Niet omdat ik dat graag wilde, maar omdat het moest!
Ik moest dus mijn spreekangst overwinnen!
Ik werd gelijk in het diepe gegooid: mijn eerste zaal was niet een klein zaaltje met wat bekenden maar Toomler: Stand Up Inspiration. Ik denk dat ik dat filmpje maar niet laat zien, haha. Dat ging niet helemaal goed.
Mijn tweede was TEDxDordrecht, dat ging al een stuk beter.
En mijn derde was…. in het World Forum. Waar ik tweeëneenhalf eerder Neil Armstrong had ontmoet. Op hetzelfde podium voor 2500 wetenschappers. Ik was door de Dopper gevraagd om de bezoekers van de conferentie te inspireren om de Dopper die ze na afloop zouden krijgen ook echt te gaan gebruiken.
Na afloop kwam er iemand van de organisatie op me af: “Zo dat was een indrukwekkende speech. Je kunt wel horen dat je dat vaker gedaan hebt.”
“Ja, twee keer.” was mijn antwoord.
Een fotograaf is iemand die andere mensen iets laat zien wat ze gemist hebben. In wezen doe ik nog hetzelfde, nu als spreker. Ik laat mensen zien, voelen zelfs wat ze over het hoofd zien. Nu doe ik dat niet meer met foto’s, ik doe het met een verhaal. Het verhaal van onze tijd. En dat we nu bereid moeten zijn een klein stapje te maken zodat de mensheid een reuzensprong kan maken.
Dat stapje heet #zwerfie.
Opgeruimde groet,
Peter Smith.
Recente reacties